Cohousingprojecten zijn vaak geen goedkope woonprojecten: je bent mee eigenaar van gemeenschappelijke gebouwen of grond, vaak wordt er duurzaam gebouwd, enz. Dit zijn zinvolle investeringen, maar dat betaal je mee in de aankoopprijs. Vandaar dat het wooncoop-model me zeker aanspreekt. Ik wil dit verder uitzoeken, ook omdat ze op hun website een aantal projecten inclusief noemen. Ik ga verder aan de slag om te kijken wat Wooncoop kan betekenen in mijn woonzoektocht.

Ik had al een aantal boeiende gesprekken met Ans, één van de oprichtsters van Care Housing. Wat mij zo aanspreekt in dit concept is dat het gaat over cohousingprojecten waarbij je dus samenwoont met anderen, maar wel elk een eigen woonsite hebt. Je deelt dus niet een heel huis, maar hebt elk eigen woonruimte. Toch woon je dicht bij elkaar en is er veel ontmoeting met de andere bewoners mogelijk. 

Hoe bij CareHousing de ondersteuning vorm gegeven wordt, inspireert mij. Bij Carehousing wil men een mix van personen met en zonder beperking laten samenwonen in een cohousingproject, waarbij de bewoners zonder beperking zich engageren om af en toe, maar op vastgelegde momenten, een stukje ondersteuning op te nemen. Wat mij ook zo aanspreekt bij Care Housing is dat je mee bepaalt wie je medebewoners zijn, en dus ook wie de ondersteuning opneemt. Je blijft dus zelf de regie van je ondersteuning in handen houden. Doordat de verhouding personen met en zonder beperking zich verhoudt als 3/20, zorgt dit voor een representatieve mix van hoe de samenleving eruit ziet. 

Ik vraag me af of dit voor mij zou kunnen werken vanuit mijn woondroom: Zou ik Carehousing kunnen inzetten als alternatief voor mijn residenten?  Bij Carehousing zijn de medebewoners  verantwoordelijk voor de drie bewoners met een beperking tegelijk. Ik stel me dan een concrete situatie voor waarbij ik beroep wil doen op een inwonende resident, maar aangezien ik hen niet gewoon kan roepen, moeten zij al nabij zijn, in dezelfde ruimte als mij. Zou dit dan willen zeggen dat ze bv. een hele avond in mijn woonunit aanwezig moeten zijn, zodat ze zien wanneer ik hen nodig heb? En wat als ik hen dan nodig heb, terwijl zij net bij iemand anders even gaan ondersteunen? Hoe maak ik dan duidelijk dat ik even beroep wil doen op die persoon? 

Daarnaast vraag ik me nog af hoe het is als er een grote groep van 20 inwonende residenten mee verantwoordelijk is voor mijn ondersteuning. Als zij elk 1 avond in de week beschikbaar zijn, dan wil dat zeggen dat ik hen elk 1x per maand zie. Dat geeft het gevoel dat ik misschien niet voldoende een band met hen kan opbouwen of dat zij onvoldoende mijn communicatie onder de knie kunnen krijgen... 

Hoewel ik nog een aantal concrete, praktische bedenkingen heb, voel ik wel dat dit een project is dat heel dicht aansluit bij mijn woondroom en vanuit dezelfde visie vertrekt. 

Op de Revabeurs 2022 leerde ik Fixability kennen. Dit is een initiatief van Dorien Meulenijzer die als ervaringsdeskundige advies geeft over handicap en toegankelijkheid. Op de beurs waren ook de architecten aanwezig waarmee ze samenwerkte (Full Scale Architecten) om haar eigen woning toegankelijk te renoveren, helemaal naar haar wens. 
Ik neem zeker contact met haar op, want ik ben benieuwd om uit te wisselen over onze woonzoektocht.

Naast de organisatie van de ondersteuning, vormt de juridische en financiële kant van zelfstandig wonen eveneens een struikelblok. Michael zocht hiervoor ondersteuning bij Onafhankelijk Leven vzw, een erkende bijstandsorganisatie waar hij tevreden over is. Onafhankelijk Leven helpt mensen met een ondersteuningsnood hun leven zo zelfstandig mogelijk in te vullen. ​

​Een hele tijd terug zag ik Michael een bericht op facebook plaatsen op zoek naar een inwonend, voltijds PAB-assistent. Ondertussen woont hij samen met zijn nieuwe assistent. Facebook is dus een interessant middel om allerhande contacten te leggen. Dit kan ikzelf in de toekomst meer benutten. 

Al vroeg in mijn woonzoektocht kwam ik terecht bij Samenhuizen vzw. Samenhuizen vzw is een vereniging die tot doel heeft gemeenschappelijk wonen bekender te maken en te ondersteunen. Hier kan ik dus terecht met mijn vragen over cohousing.

​PAB-assistentie is en blijft de basis van mijn keuzevrijheid. Mijn woondroom mag vervolgens niet betekenen dat dit wegvalt.

Het belang van assistentie komt eveneens terug in het verhaal van Stijn. Hij heeft een vaste structuur om de verschillende dienstverleners, naargelang budget en aanbod, in te plannen. Hierbij vormt PAB-assistentie een cruciale schakel. 

Dergelijke gestructureerde aanpak neem ik mee in mijn eigen woonzoektocht.